Hartverwarmend

Het is zondagavond 23 mei. We staan nog steeds op camping Rancheros de Santa Fe.

Ik was gebleven bij gisteren na het ontbijt. Aangekomen in Taos gingen Ineke en ik de stad in (voor boodschappen en slenteren), terwijl Anke en Anne naar Taos Pueblo gingen (daar waren wij in 2007 al geweest). Taos Pueblo is een van de grootste en oudste Indianennederzettingen in het Zuidwesten van de VS met veel nog bewoonde huizen (sommige zelfs in twee verdiepingen) en een eenvoudige, maar mooie kerk. Op tal van plekken in Taos Pueblo kun je net als elders in New Mexico karakteristiek Indiaans aardewerk of kleurige geweven tassen of kleden kopen.

Dat je in New Mexico bent kun je heel goed merken: aan de karakteristieke adobe-bouwstijl

die bijna overal wordt toegepast, aan de vele Hispanics op straat en aan de gerechten in de restaurants of in de stalletjes op straat. Zowel de Nachos in Taos als de locale hotdogs met saus van sweet chilli beans en de Tamales in Santa Fe smaakten heerlijk.

En jawel, ook hier een vriendelijke Amerikaanse die spontaan vertelt wat er in de Tamales zit en hoe je ze moet eten. Hartverwarmend!

Terug naar zaterdag. Na onze bezoeken aan Taos en Taos Pueblo reden we naar Santa Fe, ook nu niet via de kortste weg, maar met een omweg naar Chimayo: het Lourdes van Amerika, waar tienduizenden pelgrims jaarlijks genezing voor zichzelf of hun geliefden komen zoeken in de Santuario de Chimayo. Vooral de ‘holy dirt’, de heilige aarde die uit een gat in de grond van een ruimte achter de kerk wordt gehaald (heilig, omdat daar ooit de crucifix van een heilige is gevonden), is er populair. Op de in de kerk verstrekte kaart met aanwijzingen wat je moet doen als je ziek bent, staan veel bijbelse adviezen, die cirkelen rond het stellen van je vertrouwen op God. Maar het laatste advies is: wrijf de ‘holy dirt’ over het deel van je lichaam dat genezing nodig heeft en roep de naam van Jezus aan als je Heer en Verlosser. Het laatste is prima, het eerste is bijgeloof. Jammer toch, Jacobus geeft een beter advies.

Na al die ervaringen arriveerden we zaterdag rond 18 uur op de mooie camping Ranceros de Santa Fe. We konden voor het eerst met ramen open slapen!

Op zondagmorgen stonden we wat later op dan normaal (7 uur), omdat de kerk pas om 10.30 uur begon. We gingen naar de First Baptist Church of Santa Fe, een kwartier van de camping vandaan. We werden er allerhartelijkst ontvangen: bij de ingang, tijdens het gebruikelijke begroetingsmoment in de dienst (tientallen mensen kwamen ons de hand drukken: ‘we are so glad that you’re in our church’) en door de dominee die ‘the four guests from the Netherlands’ welkom heette: applaus! Net als vorige week: we voelden ons erg welkom. Het was een prachtige dienst, ook al bleek nergens uit dat het Pinksteren was. Maar de Geest was er! We zongen mooie, onbekende liederen uit de Johannnes de Heer bundel van de Southern Baptists en en bekende (‘You are the Potter, I am the clay’ en ‘Forever God is faithful, forever God is strong'). En de preek van pastor Lee Herring over Maleachi 3: 7-13 was indringend en appellerend: we bestelen God, als we Hem niet voor Zijn kerk en Koninkrijk geven wat Hem toekomt aan tijd en geld.  Toch legt God ons geen wet op. Zijn woord is Evangelie. Hij vraagt ons hart en roept ons op: 'Come home, return to me'. Je kunt God vertrouwen. Hij geeft geen health-and-wealth. Maar Hij zegent wel. 'It is his nature to bless. He cannot stop'.

Aan het slot van de dienst kwam Trevor (in oranje bloes) naar voren. Vier jaar heeft hij in Santa Fe gestudeerd, nu is klaar en dit was zijn laatste zondag in de kerk. Hij vertelde dat hij zich vanaf het eerste moment dat hij in deze gemeente kwam, welkom heeft gevoeld. Elke zondag werd hij gegroet en 'gehugd' en als hij er vanwege vakantie of omdat hij zich had verslapen, eens een zondag niet was, was de week erna de reactie: 'Where were you? We missed you'. Het was een indringend getuigenis. Hij vertelde dat hij vrienden die hem vroegen, of hij op zondagmorgen niks beters te doen, meenam naar de kerk en dat verschillende van hen Jezus hebben gevonden door de hartelijke manier waarop ze ontvangen werden: ‘You have to realise that one hug can change the life of the person you hug or to whom you say: I love you’. Het was een hartverwarmende dienst die ons diep raakte.

Na de dienst zijn we Santa Fe in gegaan. Het weer was heerlijk (zon en wind), het park gezellig (het regende kastanjebloesem) en er was veel te zien en te kopen.

En ja, dan wil je koffie en zie je deze coffeeshop. Daar moet je met Pinksteren toch naar binnen? Maar helaas (alleen voor ons op dat moment): On sunday we rest..

En thuisgekomen smaakte het bier weer best en maakte de pedicure overuren.

En verder
…. feliciteren we Annerieke met haar 37e verjaardag a.s. dinsdag (‘we love you, daugther’) en Arie en Nel met hun 41e trouwdag een paar dagen geleden.
…. leven we mee met Adinda en David, nu oma Kriek is gestorven.
..... raken de fotocards inderdaad vol, maar hebben we gelukkig een computer als extra opslagruimte.
…. is het hier verkiezingstijd en zien we overal langs de weg posters die oproepen om die-en-die als nieuwe sheriff of als nieuwe rechter te kiezen. Je leest hier oproepen in de krant om rechters niet opnieuw te verkiezen, omdat ze iemand te weinig straf hebben gegeven. Dat komt toch dicht in de buurt van een volksgericht. Daar moet je in Nederland toch niet aan denken.

…. gaan we niet naar Meteor Crater, Marthijn, omdat dat net wat te ver van onze route afligt en we daar pas in de buurt komen, als we naar het vliegveld moeten voor de terugreis. Maar nu we van jou hebben gehoord hoe enorm groot die krater is, zetten we hem op ons lijstje voor een volgende reis naar Amerika.
.... heb je helemaal gelijk, Debora, dat ik niet meer zoveel tijd aan mijn weblog zou besteden als in 2007. Maar ja, je weet wel, ik kan dingen niet kort zeggen. Net als bij de Sinterklaasgedichten heb ik veel woorden nodig.
.... luisterden we vanavond naar de Pinkster-belijdenisdienst van de GKV Buitenpost, de thuisgemeente van Anne en Anke. Mooi hoe na de jongeren die belijdenis deden ook de gemeente een belofte moest afleggen om hen te ondersteunen. En ook dat de jongeren niet van de dominee, maar van hun ouders een toepasselijke tekst meekregen. De Geest sprak ook vandaag alle talen!