Sneeuw in mei

Het is maandagmorgen. We staan in Lusk, in de Zuidoostelijke hoek van Wyoming, waar we gisteravond even voor 21 uur aankwamen. Het was gisteren een enorm afwisselende dag. Allereerst wat het weer betreft. In de loop van de dag ging het van stralende zon, toen we uit de kerk buiten gebak aten, via stromende regen en sneeuw onderweg tussen Mount Rushmore en Custer State Park naar opnieuw stralende zon, toen we rond 18 uur aan de kant van de weg pizza uit de eigen oven aten.

Ook verder was de dag erg afwisselend. We zaten om 6.45 uur (!!) aan het ontbijt op de camping in Wall. Daarna reden we in een ruim een uur naar de kerk in Rapid City, waar we mooi op tijd voor de dienst van 9 uur aankwamen. We waren te gast in de Hope Christian

Reformed Church en we werden er gastvrij en hartelijk ontvangen. Bijna iedereen van de 40 kerkgangers kwam ons begroeten en we hoorden ook hier weer veel Nederlandse namen zoals Van Zee, Noteboom e.d. dank zij hun voorouders van anderhalve eeuw terug. Alle liederen waren bekend en konden we zo meezingen. Wat heerlijk dat als je ook hier God uitbundig kunt prijzen samen met andere christenen met wie je je één weet in Jezus Christus. Dominee John Keizer had een appelerende Hemelvaartspreek over het woord van Jezus bij zijn Hemelvaart uit Markus 16: ‘Go and preach the gospel to alle creation’. Nu Zijn verlossingswerk klaar is, roept hij ons op in een gebroken wereld Zijn Evangelie van redding, verzoening en herstel te brengen: voor de mensen, jazeker, maar voor de hele schepping. De kleine gemeente van 100 leden brengt dat ook in praktijk, hoorden we bij het koffiedrinken na de dienst. De kerk staat in het arme deel van Rapid City waar veel Indianen uit het reservaat waar we eerder in de week waren, heen trekken om werk te vinden dat er vaak niet is. De gemeenteleden zijn actief in het bijeenbrengen van kleding en voedsel, in het helpen van mensen om hun financiën op orde te krijgen en in het bezoeken van vrouwen in de gevangenis. Een aantal gemeenteleden is mentor van een jongen of meisje op de lagere school en John Keizer gaat regelmatig huis aan huis bij de mensen in de buurt van de kerk langs om te vragen, wat er aan nood is. Het kerkblad bevat dan ook wekelijks een hele lijst van concrete onderwerpen van gebed voor de (niet-kerkelijke) buurtbewoners. Hoe een kleine gemeente missionair kan zijn!

Ook verder was de dag erg afwisselend. Na de koffie na de kerk reden we naar Mount Rushmore: het nationale monument van de vier in rots uitgehouwen koppen van de presidenten Washington, Jefferson, Roosevelt (Th.) en Lincoln. Maar omdat het regende, beperkten we ons

tot een blik van grote afstand. Ook de oproep om ’s avonds terug te komen voor de vlaggenceremonie (met verlichte presidentskoppen en volkslied) ‘to enrich your patriottism’ lieten we aan ons voorbijgaan.

Daarna reden we door naar Custer State Park. Dat is rijk aan wild, maar op deze regenachtige zondagmiddag hadden de meeste dieren geen zin om zich aan ons te vertonen. Dus moesten we ons tevreden stellen met een paar herten en een handvol bisons.

Vervolgens reden we verder Zuidwaarts, opnieuw door eindeloze vlakten met tientallen kilometers zonder huizen of fabrieken. Zo’n gewone weg, volgens de kaart zonder enige landschappelijke waarde, maar met wat ons betreft prachtige uitzichten, zeker in het licht van de avondzon..

En verder
…. hebben we God gedankt voor het feit dat Henk en Marian van der Velde het beroep naar onze gemeente hebben aangenomen. Geweldig!
…. is in de kerk hier gisteren gebeden voor de nabestaanden van de slachtoffers van de vliegramp bij Tripoli.
…. vinden we reacties op ons weblog erg leuk.